COLUMN: Woldjeprikken

Dick Heuvelman is synoniem aan Het Sportgeweten van het Noorden. Maar de oud-sportjournalist van het Dagblad van het Noorden, laat ook de landelijke en internationale sport niet met rust. 
Woldjeprikken is een korfbalvereniging geweest uit de regio Grootegast, en is ergens eind jaren 90 ter ziele gegaan zoals veel verenigingen in die tijd. Veel leden gingen naar OKO. Ook Zunobri heeft nog vele jaren tegen hen gespeeld. 

Onze samenleving is in de winter terechtgekomen, verkondigde een goocheme specialist in de belastingaftrek een tijdje geleden. Hij klonk somber. Alsof dat niet de gewoonste zaak van de wereld is eind november. Korfballers, niet op hun achterhoofd gevallen, hebben daar al lang geleden het volgende op gevonden: zij trekken de zaal in. Plezier voor acht dames en acht heren in soms heel mooie sportpaleisjes. Zoals in Grootegast, waar je als korfballer een bofkont bent met een hal als “De Leegens”. Prachtig! Hoewel…. zo’n pretje is het daar nu ook weer niet. Want je zit dan wel vastgenageld aan Woldjeprikken, hetgeen vereist dat je goed tegen je verlies moet kunnen.

Als het waar is dat de naam het hem doet, ligt het voor de hand dat het met Woldjeprikken niet wil vlotten en men maar aanmoddert in de laagste klasse van het competitiebestel. WOLDJEPRIKKEN, die naam detoneert in het keurige korfbalwereldje. Die draagt geen boodschap uit, zoals met Wees Kwiek, Wêz Fluch, Wêz Handig en Wêz Warber onmiskenbaar het geval is. De gebiedende wijs. Dat heeft weer te maken met de lui uit het onderwijs, die in de tijd dat ze zich nog niet net 1,65% inleveren bezig hielden, in navolging van de uitvinder van dit milieuvriendelijke spel, meester Nico Broekhuysen, invloedrijke posities bekleedden in het korfbal.

Ook in moraliserende zin lieten zij zich niet onbetuigd. Clubnamen als Allen Weerbaar, Moedig Voorwaarts en Rust Roest spreken voor zich. En wat te zeggen van Ons Eibernest. Dat kan niet missen, daar moet het wel reuze gezellig zijn. Uit dit nest zijn ongetwijfeld heel wat kinderen tevoorschijn gekomen. Ons Eibernest was zijn tijd vooruit, een sportieve voorloper van al die bemiddelingsbureaus die tegenwoordig menig relatie tot stand brengen.

Woldjeprikken is heel wat anders. Woldjeprikken is het synoniem voor verliezen. De club had net zo goed ETO (Eervol Ten Onder) of DBDW (Deelnemen Belangrijker Dan Winnen) kunnen heten. Lees de uitslagen er maar op na. Woldjeprikken staat altijd aan de negatieve kant van de score. Je hoeft niet ver terug te gaan om dat met feiten te staven. Griffioen-Woldjeprikken 13-1; Woldjeprikken-VSV 2-4; Woldjeprikken-Korvesta 2-6; ARGO-Woldjeprikken 12-3. Een ietwat deprimerende serie.

De schlemiel van het korfbal, dat is woldjeprikken. Zijn de dames en heren uit Grootegast eens op dreef, dan blijkt de tegenstander toch nog altijd net iets beter. Het zal je lot maar wezen. De prijzenkast in “De Leegens” ziet er proper uit, maar de inhoud is mager. Imposante bokalen, de getuigenissen van een roemrijk verleden, staan er niet in. Het mag de pret niet drukken, Woldjeprikken blijft gewoon hopen op betere tijden.

Daarom ook trok Woldjeprikken zaterdag met frisse moed en in Real Madrid-wit andermaal ten strijde tegen Korvesta uit Coevorden. De steun van de supporters hield niet over. Met tien geïnteresseerde toeschouwers en twee handen vol spelende kinderen hield het op. Een hoeraatje voor Woldjeprikken, riep de aanvoerder van Korvesta toen de scheidsrechter het beginsignaal blies. “Hiep hoi”, voegden de overige Korvestianen er luid en duidelijk aan toe. Het kwam een tikkeltje genant over, zo in de geest van: al vast bedankt voor de twee punten.

Korvesta kreeg de overwinning echter niet cadeau. Woldjeprikken weerde zich kordaat. Zelfs een 5-2 achterstand deed het verzet van de ploeg uit Grootegast niet breken. “Kom op Woldjeprikk’n, de moed niet verliezen hoor’, stak een vrouwelijke fan haar favorieten een hart onder de riem. Het hielp. Woldjeprikken vocht voor wat het waard was, kwam tot 5-5 terug, maar ging vlak voor tijd toch weer ten onder: eindstand 5-6. Eervol, dat wel. “Zij hadden iets meer geluk”, stelde een moegestreden Woldjeprikker na afloop berustend vast. Volgende keer beter.