Winnen is soms verliezen

Het zal 1997 geweest zijn denk ik, wat gaat de tijd toch snel. Ik speelde toen onder trainer Henk v.d. Spek in het 1^e van Zunobri. 
We speelden toen in een reserveklasse want Zunobri had net als nu moeite om een seniorenteam op de been te brengen, toch waren wij goed genoeg voor 4^e of 3^e klas maar we trainden toen nog maar 1x. Dat was een andere tijd, heel normaal was het toen niet maar het kwam vaker voor.

Zelf was ik de havik in de vereniging want ik wilde altijd meer, onze trainer moet toen ook wel meer gewild hebben want Henk had zelf overgangsklasse gespeeld in de jaren ‘70 toen PKC daar ook nog in speelde en Nic zelfs slechts 1^e klas speelde. Sjonge wat gaat die tijd toch snel….

Ik speelde vaak met Hester en deze keer met Cees, Cees en ik waren snel maar soms scoorden we gewoon te weinig, Hester sterke meid met wel veel scorend vermogen , ze kwam van Rapiditas – dus een Friezin -. 
Die club is nu samen met Friso, Pallas’08 geworden. Matthijs – ook al een Fries – de toenmalige vriend en nu man van Hester speelde in het andere vak en was ook al een scorende speler.

Het zal december 1997 zijn geweest toen we voor een zaalwedstrijd tegen Noordenveld moesten spelen, een ervaren en goed scorende ploeg dus er moest wat gebeuren. Maar zoals zo vaak gingen we zonder wissels weg want die waren er eenvoudigweg niet. 
Ik gaf mijn heer een hand en ik speelde vaak vanuit de korf, Cees sloot soms weinig aan waardoor ik vaak in de 3-1 stond en ik vond natuurlijk dat Cees wat vaker in de aangeef moest komen, dus overlegde ik dat hij de afvang wat meer zou doen zodat ik om hem heen kon spelen want ik wilde Hester er door heen trekken. Hester was een stoomlocomotief, 1x op gang was ze niet tegen te houden. Bij 1 zo’n actie ging ze weer door haar zwakke knie en dus viel Hester uit.

Dat was zo’n beetje het moment dat ik toch wel enige druk voelde om de aanval over te nemen, we speelden met 3 tegen 4. De geblesseerde Albert filmde het hele gebeuren en gelukkig heb ik dus alles nog op zo’n lekkere oude videoband. 
Het ging eigenlijk heel moeizaam maar ik voelde dat ik op scherp stond, Cees is een sociale jongen en zag dat ik op gang kwam, ik scoorde die wedstrijd maar liefst 8 veld goals en ik miste er nog een hele bups meer. Maar zoals gebruikelijk liet ik er ook wel een stuk of 6 door want verdedigen dat kan ik gewoon niet. 
Gelukkig bakte het andere vak er verdedigend ook niet veel van want net als ik is Matthijs ook geen topverdediger. Wat een heerlijk spannende wedstrijd. Het werd 12-12, 12-14, 16-16 ja zelfs 19-20 maar in de laatste minuut 20-20. Dus was er een gelijk spel.

Henk was gewoon om na de wedstrijd de ploeg bij elkaar te halen, iets wat ik zelf als trainer om de hierna volgende verhaallijn nooit doe. Hij vond dat we uitstekend gespeeld hadden. Ik zat vol adrenaline en uiteraard was ik vol van mezelf want ow wat was ik vandaag goed geweest zeg. Arrogantie komt voor de val want Henk zei ook duidelijk erbij, en ik weet nog wat hij zei: “maar we hadden vandaag ook makkelijk kunnen winnen als we zuiniger geweest waren met de bal”.

Ik knapte op dat moment want hadden we niet met 7 tegen 8 een gelijkspel met deze score eruit weten te slepen? Had ik niet de wedstrijd van mijn leven gespeeld? Als ik die 8 goals niet had gemaakt, hadden we dan niet gewoon verloren?

Boos was ik op Henk, hoe hij het wel niet in zijn hoofd haalde om dat zo te zeggen, en ik beende woest de kleedkamer uit want natuurlijk heb ik altijd gelijk. Wat er gezegd is toen ik weg was weet ik niet maar het moet toch even stil zijn geweest waarbij mogelijk Matthijs gezegd zou hebben: “ik snap hem wel maar ik denk dat je wel gelijk hebt Henk.”

En had hij niet gelijk? Zeker weten had hij gelijk! Als ik iets minder gretig was geweest op sommige momenten had ik niet alleen beter verdedigd maar had ik ook de bal langer in de ploeg kunnen houden. Want voor 10 goals heb je al snel 100 schoten nodig, nou ik had wel 120 schoten nodig voor 8 goals, tenminste dat schat ik.

Als ik 100 schoten had gelost had ik misschien 6 goals gemaakt maar hadden we ook veel minder balverlies gehad. Met een meer geconcentreerdere verdediging, ja dan hadden we het kunnen winnen. Zeker als we die eindfase beter hadden uitgespeeld.

Nu tientallen jaren later doet het er niet meer toe en kom ik zo nu en dan bij Henk op bezoek om over zijn en mijn stamboom te praten en zijn pompoen/linzensoep te proberen die hij zelf maakt. Altijd gezellig.

Maar hij heeft me geleerd dat winnen niet alles is, je kunt dus echt wel verliezen terwijl je wint.

Raar…..

Christiaan Schaafsma