ZUIDHORN/SCHOONLOO – Maandag 30 april was het dan zover. Het langverwachte jaarlijkse kamp, inmiddels al ruim 20 jaar traditie, hele generaties zijn er mee groot geworden en dus had ieder er zin in. 

Een hele grote groep van ruim 50 man ging op pad, bijna heel Zunobri liep dus uit. Voor heel veel kinderen was dit de eerste of tweede keer dus een leuke spannende aangelegenheid. 

Dit jaar was het thema Disney en dus kwam de kampleiding in het “Walt Disney” gekleed. Ouders hadden hun kinderen de nodige regenkleding toegestopt want helaas waren de weersverwachtingen nou niet je dat. 

Tussen 11 en 12 kwam de karavaan aan, de laatste versieringen werden nog snel even opgehangen en de kluit kids kwamen enthousiast pratend en voordringend voor een goeie plek in de slaapkamer, binnen dreunen. 

Toen ieder geïnstalleerd en geïnstrueerd was werd er snel een broodje onder de neus gestopt, brood wat dit jaar zomaar verzorgd werd door onze sponsor Bakker Smit. Een geweldig gebaar. 

Inmiddels was de leiding al onderweg naar de zandplaat want zoals elk jaar word het kamp geopend met beachkorfbal. Ok, het weer liet ernstig te wensen over maar niemand piepte of klaagde want kamp was kamp en we lieten ons niet afschrikken door een beetje regen.
Er werden nog wel hier en daar wat bomen omgezaagd door de werklieden maar het zand was net opgeruwd en omgeploegd dus het was schoon en bovendien lekker loodzwaar zoals beachkorfbal hoort te zijn. 

De automobilisten hadden het dit jaar wel zwaar want helaas was onze altijd trouwe aanwezige Tjeerd, geblesseerd geraakt omdat hij dacht een mooie pirouette te moeten maken waar zijn knie helaas niet tegen bestand was. Dus na 5 of 6 ritten per auto stonden alle 50 kids klaar om de strijd aan te binden. 
In de regen werden de eerste potjes afgewerkt, ook dit was voor bijna éénderde van de groep geheel nieuw maar ze waren snel bijgepraat.

Toch ging ook ineens de zon weer schijnen, de koude lijfjes en natte sokken werden weer droog en even leek het een echt beach gebeuren. 

Echte Disney teams vochten voor de eer, uiteindelijk gingen de “6 Dwergen” er met de eer vandoor en mogen zich een jaar lang beachkorfbalteam van het jaar noemen. 

Terug in de prachtige boerderij de Warme Bossen in Schoonloo werden direct de douches opgezocht, schoon, warm en droog sprongen de kids aan tafel maar niet voordat de junioren de speelhal hadden ingewijd en enthousiast maar zonder enige vaardigheid, gingen poolen. Zelfs uw verslaggever was hen nog de baas dus u begrijpt dat er genoeg hilariteit was. Dus ook de jongere jeugd voelde zich niet bezwaard om de keu te hanteren. Ook werd er menig potje getafeltennist en dit konden velen tot verbazing van uw verslaggever toch echt wel heel goed. 

Ook de hangplekken in de boerderij en de slaapkamers werden natuurlijk tot uit den treure gebruikt zoals het goede pubers betaamd. De jongsten wisten zich goed te vermaken met de grote springkussen achter de boerderij of met leuke filmpjes op TV, zelfs kleuren en tekenen kon allemaal. 

Inmiddels had de leiding drie overheerlijke macaroni schotels gemaakt, iets waarvan de kampleiding in de jaren negentig nog wat van kon leren want met name de heren Slager en Bakker hadden in die tijd ronduit behangplaksel weten te produceren. Ja, wat dat betreft hadden de kids het in die tijd een stuk zwaarder. 
Ook nu zal uw verslaggever glashard eerlijk zijn want zulke heerlijke macaroni als dit jaar maakt hijzelf nog niet eens zo goed. Complimenten. 

Daarna twee bosspellen, onze jongsten waren de E1, we waren ontzettend trots dat ook onze kleinsten zo stoer aanwezig waren en geen moment klaagden. Toch hadden we een eigen bosspel voor hen gemaakt, de E1 moest in het bos allerlei dieren opzoeken die verstopt waren en zich met een geluidje lieten horen. Dat ging geweldig, en na een uurtje hadden onze eigen toppers iedereen gevonden. 
In het donker ging de rest van de groep aan de slag, die hadden het een stuk lastiger, één groepje waren zelfs even verdwaald dachten ze, gelukkig stuiten ze op uw verslaggever die gezeten onder zijn paraplu, de rol van post vervulde. 
De vossen Thomas en Stefan lieten menig kind schrikken met hun afschrikwekkende schreeuw en pakten natuurlijk van alles af wat de groepjes zo goed verzameld hadden. 

Maar ook dit spel liep ten einde, in de boerderij bleek algauw dat o.a. post Peter nooit gevonden was, sterker Peter had dan maar de moeite genomen om maar een stukje te gaan joggen want hij werd anders veel te koud. 

De rest van de avond werd gebruikt om te relaxen, de leiding dacht ook de nodige liefdes te zien opbloeien dus wie weet ontstaat er nog weer een korfbalstel. 
Uw verslaggever ging al wat eerder naar huis want slaapt niet meer tussen al die kids, aangezien uw verslaggever door de ingewijden al als de opa van het kamp word gezien, wat in dit geval een ere naam is, zult u allen begrijpen dat de leeftijd zich niet leent om hele nachten door te halen. 
Dit werd met verve geprobeerd door onze pubers want zowel A1 als B1 probeerden uit alle macht wakker te blijven. Dit lukte hen maar ten dele maar u mag van mij aannemen dat het na 2 nachten doorhalen aan sommige van uw kinderen ernstig te zien was. Zo zelfs dat sommige van de leiding het aan de afsluitende Chinese maaltijd (weer zo’n traditie) het hadden over “wallen als dijken”. Dit openbare stuk leent zich niet om namen te noemen maar wellicht zult u in vertrouwen dit nog wel vernemen. 

De volgende dag zat er dan ook een energieloos kluitje mensen hoewel de familie Blaauw nog wel stuiterde van energie en daarmee de hele groep weer nieuw leven inblies. De witte gezichtjes van onze schattige E-ers verrieden dat ook zij nauwelijks een oog hadden dicht gedaan. 

Daarna was de leiding verzekerd dat het “maar 20 minuutjes lopen was” naar een geheel nieuw element in het kampbestaan, namelijk het klimpark niet al te ver van de boerderij. 
Helaas hadden onze voorlichters geen rekening gehouden met de piepkleine beentjes van onze jongsten en al helemaal niet met de gruwelijke weersomstandigheden. Regen en wind zorgden voor een zeer trage vooruitgang. 
Onze Sharon speelde de good-Samaritan door haar warme trui uit te lenen aan 1 van de verkleumde E-ers waardoor zij zelf steenkoud en verkleumd de boom in moest. Want het duurde wel bijna een uur voordat de groep volledig aanwezig was. 
Uw verslaggever had inmiddels na een extra schoonheidsslaapje in alle warmte en luxe per auto, het complex bereikt. 

En hoewel de barre tocht niet fijn was voor de kids, was het klimpark een geweldig succes, de eigenaars hebben er dan ook echt werk van gemaakt, met tientallen begeleiders die voor de veiligheid zorgden en met goed materiaal, gingen de kids letterlijk de boom in. 
Dat onze kids stoer zijn, bleek wel want alle leeftijden klommen, vlogen, zeilden en balanceerden door het klimbos alsof het een lieve lust was. Zeker toen ook de warme zon weer ging schijnen liet ieder zich gelden.

Allard en Matthijs wilden nog wel even door en dus moesten de beide knapen teleurgesteld worden door de leiding en zo werden na 2 uur de kids uit de bomen geplukt om de terugreis per auto te maken. Onze leidster Simone was bijna blijven hangen toen ze op de lange baan terugstuiterde naar halverwege de stalen draad, maar ook zij kon uiteindelijk in de auto klimmen. 

Manon was inmiddels teruggegaan met de E1 die hun eigen klimbosje hadden gehad en de kids waren dan ook weer opgewarmd en uitgerust. 
Het avondleven ging weer los, dit keer werd er soep door Peter en Janneke geproduceerd, de meningen verschillen omdat ondergetekende altijd graag een snufje zout ziet maar uiteindelijk was de tomatensoep uitstekend te eten en de ballen gedraaid door Willem en Simone waren overheerlijk. 

Peter had zich ook ontfermd over de hamburgers terwijl het rotklusje aan uw verslaggever was gegeven, u mag weten dat mijn handen nog steeds naar ui stinken, de jongelui van tegenwoordig zijn niet meer te vertrouwen. 
Willem ging over het afbakken van de broodjes want hoewel uw kampleiding hard gewerkt heeft, waren er geen bolletjes ingekocht. Er is altijd wat te evalueren.. Dus werden er afbakbroodjes gekocht bij de plaatselijke supermarkt. Misschien nog wel lekkerder… 

De bonte avond is inmiddels afgeschaft leerde uw verslaggever die toch bijna 20 jaar door deze discutabele avond heen heeft moeten bijten. Ik zal u zeggen dat dit een opluchting is na 5 quizen op een avond en het matige acteertalent van uw kroost. 
De Disneyquiz was echter best geinig ook al is het predicaat “opa” voor uw verslaggever hier weldegelijk van toepassing, alleen “Bagera” kwam iets te enthousiast uit de mond van uw verslaggever waardoor de rest van de boerderij ook ingelicht was. Ach, gelukkig is het maar een spelletje hoewel uw verslaggever ook graag deze had gewonnen. De 4e plaats van de 5 was het lot van het groepje genaamd Peter Pan, helaas deden wij Peter Pan geen eer aan, sorry jongen. 

De avond vorderde en ook nu herhaalde zich wat de eerste avond ook al was, namelijk puberschap met speelhal, jonge kids die Disneyfilms keken en leiding die stiekem in de keuken “gingen vergaderen”. U moet maar eens vragen wat dit inhoud. Weest u gerust, geen gekke dingen. 

De nacht herhaalde zich echter nu met nog meer vastberaden kids die de hele nacht wel even zouden doorhalen. Uw leiding lag tussen 3 en 4 maar ook de junioren kregen het niet voor elkaar want om 5 uur lag de laatste. 

Met de nodige moeite ging het vervoer goed en ook hier zal de evaluatie vast uitkomst brengen. 
Maar al met al was het een geweldig kamp, de kids waren voorbeeldig, bikkels en een genot zo evalueerde de leiding die avond bij de traditionele Chinese maaltijd in Zuidhorn. 
Uiteraard werden ook de eigenaardigheden van uw kroost nog eens met humor besproken want natuurlijk zijn onze kids te gek maar maf zijn ze ook. 

Wat hebben we toch een mooie club. 

Christiaan Schaafsma